DAG 3 – De Zondag is een rustdag.

Vroeg naar bed betekent, zeker voor mij, vroeg er weer uit. Rond TIENEN lagen we er al in, en iets later drukte mijn neusje tegen de Ipad en was het tijd om het licht uit te doen. Tegen vieren gaf de blaas aan dat het tijd was de sponde te verlaten, maar na lozing leek het mij toch beter nog even plat te gaan. Een uurtje later kondigde zich een tweede golf aan, en toen stond mijn besluit vast, ik sta op en ga der niet meer mee naar bed. Dankzij de Daylight Saving Time heb ik virtueel nog een uur extra geslapen en krek om zes uur kon ik voor de flatscreen aanschuiven voor het nieuws, met een sjuutje en een Chip Ahoy met lompe stukken witte en bruine sjokolaa.

Op eigen verzoek lok ik Marion met vers geurende koffie om zeven uur het nest uit, en niet veel later zitten we aan ons eerste eigengemaakte US ontbijt. Omdat we gisteren al gedaan hebben wat we normaal de eerste dag doen, zo veel mogelijk van het boodschappenlijstje van thuis hamsteren, kiezen we vandaag voor een rustdag, het is tenslotte Zondag. Dat klinkt eigenlijk wel logisch ook, van die boodschappen, want gisteren wàs namelijk onze eerste dag. En zo groot is ons lijstje ook weer niet, want het meeste is al via internet besteld, en zelfs al deels geleverd, en spullen meenemen voor anderen doen we nauwelijks nog, nadat de tweede koffer niet meer gratis is en ook nog steeds prijziger word. We gebruiken die ene koffer van onszelf liever voor onszelf, dat lijkt me verstandiger.

Zo vangen we de ochtend aan met weinig tot niets doen. Beetje TV loeren, beetje genieten van de zon en een beetje koekeloeren op het interweb naar de onvolkomenheden van WordPress, zoals in het verslag van gisteren al stond (wat ik overigens ook vandaag gemaakt heb, vandaar). Tussendoor wip ik er nog wat Buy Nows uit bij mijn favoriete koopsite, de .com uitvoering ervan. Weer wat vulling voor mijn koffer. En we maken nog wat foto’s van de Edge.

Omdat ik er dan toch in zit, en de klok noen heit, rijden we gelijk maar naar de lokale Mexicaanse snackbar voor lunchfavo nummer 2. En omdat die geheel toevallig op hetzelfde pleintje zit als onze meest favo winkel alhier, wippen we daar eerst maar even naar binnen. Met een bescheiden voorraad checken we onszelf uit, tappen we uit de zelfkassa tegelijkertijd wat flappen en gaan richting Ford. Omdat we er langs lopen, wil ik ook nog even spieken of de grootste winkelier ter wereld ook ingehaakt is op de Moonshine rage. Bij Waltons winkels zit de sterke drank in een goed verstopt hokje aan de straatzijde, maar dat neemt niet weg dat ze hier, buiten de toch al zeer ruime sortering, volop shine hebben staan, in diverse sterktes en smaken. Voor bij de kassa de 14% potten voor nog geen vijf dollar! en achterin, voor de echte mannen! zoals de winkelbediende, die volgens mij nog tegen Bismarck gevochten heeft, mij luid en duidelijk liet weten. Veel smaken, maar omdat we al een Apple-pie hebben staan, neem ik nu maar een Peach mee. Welke lekkerder is hoort U nog van ons.

Bij Taco Bell gaan de quesadilla’s mee, die we met een bakkie Folgers Classic Roast in zwemkleding, aan het zwembad nuttigen. Zo af en toe vallen we dat zwembad ook in, want daar is de temperatuur ook naar. Verder is het een beetje lanterfanteren, blog repareren en niks doen, tot dat het weer tijd is om te kanen. We doen weer een poging bij de Outback, en in tegenstelling tot zo’n beetje exact 24 uur eerder is er nu geen zak te doen, dus kunnen we gelijk aanschuiven. Het voorgerecht zal geen verassing zijn, al neem ik wel de hoofdgerecht portie. En als vulling gaat daar nog een bescheiden biefstukje met pepersaus overheen. Die van Marion heeft champig-nonnetjes (het is tenslotte Zondag), geen voorgerecht, maar dat wordt goedgemaakt door de uitgevulde uit zijn krachten gegroeide Opperdoes.

Thuis wachten koffie en Krispy Kreme en onderwijl gaat Marion aan het werk voor de Zweed en rammel ik dit stukje op de Pad. De rest van de avond bestaat uit marathons van favoriete TV-series, Moonshine en het herstellen van het weblog. Als dat lukt heeft U het al gezien. Tot morgen.

PS. Nagekomen bericht; uit betrouwbare bron kan ik zeggen dat de Peach lekker is, en de Apple-Pie   SUPER !!

PS, PS; Op één of andere manier is het hele blog weer op wonderbaarlijke wijze hersteld. Zet de laptop aan, klikkerdeklik en ik zie het ouwe blog weer. Snappu et, snappik et.