DAG 8 – Beter nu ziek dan in de baas zijn tijd.

Onder het weer, gasterig, in de lappenmand, wollig in het hoofd, you name it, we’ve got it. Marion heeft de afgelopen nacht lopen blaffen als een schorre Dalmatiër, en zelf hoest ik nu ook een deuntje mee. Dat ze hoest is nog niet het ergste, maar doordat het nu al enkele dagen, op en af, voortduurt heeft ze ook zo’n beetje aan zesendertig kanten spierpijn, wat het niet prettiger maakt. Bij iedere beweging, hoesten, neus snuiten, opstaan doet haar alles behoorlijk pijn, vooral in de onderbuik.

Zelf zit ik aan een beginnend griepje, hoesterig, gevoelige botten, een beetje levend in een cocon, zo lijkt het. Dus lijkt het ons geen wijsheid om vandaag op pad te gaan, behalve naar de medicijnman dan. En zo sta ik al voor negenen bij de Publix op de stoep voor Cold&Flu en Icy Hot, ter aanvulling van de kremmetjes en pilletjes die we al hadden staan. Zo langzamerhand hebben we hier al meer als thuis in het medicijnkastje.
Maar het is wel lekker rustig bij onze buurtsuper en dus doe ik direct maar de “gewone” boodschappen. Hebben we die maar vast in huis.

Om de pillen niet op nuchtere maag in te nemen, kauwen we met lange tanden een mini ontbijtje naar binnen en gaan dan beiden op de bank, voor de TV. Het zenderaanbod is hier zo mega, dat er altijd wel één van onze favoriete series ergens te zien is, maar we beginnen de dag met GMA, Kelly & Michael en de nostalgische spelletjesprogramma’s van Drew Carey.
En dan schakelen we over op Law & Order SVU en NCIS die hier 24 uur per dag te zien zijn, en we alleen even 1 keer onderbreken voor een bakkie en een donut. 1 keer koffie, dat moet een unicum zijn voor mijn vrouw.

Tegen het eind van de middag hijsen we onszelf van onze alternatieve slaapplek (wat afgelopen nacht moeizaam ging) en besluiten we voor een helend bad te gaan. Baat het niet, schaden doet het in ieder geval niet, en je wordt er lekker warm van. Ik zit al de hele dag in winterkleding, en Marion zelfs onder een deken, terwijl dat we de airco omgezet hebben op kachelstand, terwijl het toch erg aangenaam weer is buiten. Maar goed, ik haal de klep van de jacuzzi en we blijven er tot rimpelens toe in zitten.
En we voelen ons inderdaad wat opgeknapt als we er uit komen.

Zo opgeknapt dat een bakkie koffie met een koekje er wel in gaat. Ook de maaltijd van vanavond staat al vast, Campbells soep met een toastje, zoals het hoort als je ziek bent. En dan is het weer strak voor de kijkbuis, en gaan we morgenochtend wel zie hoe de vlag er bij staat. Tot morgen !